ανέκδοτα
Έχετε ακούσει την ιστορία της νηπιαγωγού που βοηθούσε έναν από τους μαθητές της να βάλει τις μπότες του; Ζήτησε για βοήθεια και εκείνη αμέσως κατάλαβε το λόγο. Εκείνη τραβούσε και εκείνος έσπρωχνε αλλά τίποτα. Όταν μπήκε η δεύτερη μπότα, έσταζε από ιδρώτα. Σχεδόν έκλαψε όταν το μικρό αγοράκι της είπε, «Δασκάλα, έχουμε βάλει τις μπότες ανάποδα». Κοίταξε και όντως, τις είχαν βάλει ανάποδα. Το να βγάλει τις μπότες του ήταν το ίδιο δύσκολο με το να τις βάλει. Διατήρησε την ψυχραιμία της και μαζί πάσχισαν να ξαναβάλουν τις μπότες, σωστά αυτή τη φορά. Τότε της ανακοίνωσε, «Αυτές δεν είναι οι μπότες μου!» Δάγκωσε τη γλώσσα της αντί να του βάλει τις φωνές. Για μια ακόμη φορά αγωνίστηκε για να βγάλει τις μπότες. Μόλις τελείωσε, της λέει «Είναι οι μπότες του αδερφού μου. Η μάνα μου μ’ έβαλε να τις φορέσω». Δεν ήξερε αν έπρεπε να βάλει τα γέλια ή τα κλάματα. Συγκεντρώθηκε, και διατήρησε την ψυχραιμία της, βοηθώντας τον για μια ακόμη φορά να φορέσει τις μπότες του. Τελειώνοντας, του λέει «Τώρα, που είναι τα γάντια σου;» Και της απαντά, «Είναι μέσα στις μπότες μου». Η δίκη της αρχίζει την ερχόμενη εβδομάδα.